Na een korte blessurestop (Kitty had haar enkel verzwikt)
zijn we op 5 februari weer op pad gegaan. Vooraf had er een mailwisseling
plaatsgevonden; Nederland was bedekt met sneeuw, de temperatuur bleef onder nul
en er zou een stevige wind kunnen waaien. Kinderdijk - Schoonhoven of juist weer andersom? Gekozen
is uiteindelijk om met de bus naar Bergambacht te reizen, daar de pont te nemen
en dan de hele Tiendweg af te lopen naar Kinderdijk.
Ruim voor 9 uur arriveerden Antoinette en Ria bij Kitty. Dik
aangekleed liepen we samen naar de bushalte. De bus kwam precies om 9:15 uur
bij het pompstation aan. Twee haltes verder zou Jacqueline instappen. En
gelukkig, de buschauffeur was bereid even te wachten want zelfs met wat
sprintjes lukte het Jacqueline net niet op tijd te zijn. Een hele bus voor ons
alleen! In Bergambacht een korte wandeling naar de pont. Ook daar waren we de
enige en voor slechts 55 eurocent per persoon werden we om 9.30 uur overgezet.
De eigenlijke tocht kon beginnen in een schitterend winters landschap met
sneeuw en ijs! Dit hadden we nog niet meegemaakt.
Met een beetje wind en zonnetje schuin achter ons liepen we
over een prima begaanbaar pad. Voorspoedig arriveerden we rond 10:45 uur in Streefkerk.
Tijd voor een sanitaire stop. En jawel, de kerk was open! Stilletjes, om de
preek niet te storen, maakten we stiekem dankbaar gebruik van het toilet.
Daarna lieten we de door Ria meegenomen koffie uitstekend smaken, zeker ook
omdat Kitty echte mokken had meegenomen.
Om 12:25 uur waren we Nieuw-Lekkerland bijna door; tijd voor
de boterhammen. Na zo’n 500 meter bedacht Kitty dat we beter via de Middelweg
naar Kinderdijk konden lopen. Dan konden we optimaal alle molens in volle
pracht zien....En jawel, het leverde schitterende Hollandse winterplaatjes op.
Er werd volop geschaatst, links en rechts van ons. Antoinette en Ria maakte
zelfs een dansje op het ijs. Jacqueline had wat meer moeite om zomaar op het
ijs op te gaan.
De tocht eindigde om 14:00 uur in Weer-Wind-Water, de
souvenirshop van Kinderdijk. Genietend van warme chocolademelk, koffie of een
broodje worst, regelde Ria ondertussen het vervoer terug: Fred kwam ons ophalen
in Krimpen aan de Lek. Met de pont terug, nu voor 70 eurocent. Nog lang niet
moe en nog steeds lekker warm, besloten we Fred tegemoet te lopen. Met 30.991
stappen op de teller stapten we voldaan
de bus in. Een schitterende zesde etappe zat erop.